Vişnap

Kırılmaların Ruha Yansıması...

2

Varmıydı öyle zoru görüp yüzüstü bırakmak karşındakini hemde nefret ederek gitmek.Nefret ettiğin sana ne yaptı da nefretini kazandı:( Öncesi arkadaşım dedi sana bağrına bastı.İlerledi günler aylar,yıllar geçti gitti tanışmaların üzerinden arkadaşlığına sığmaz olmuştun sen,aldı seni dostu yapıp başı üzeri taşımaya gayret etti.

Çok güvenmişti sana.Elinden geldiğince seni kırmamaya özen gösterdi hep.Çünkü sen onun kıymetlisiydin.Ya sen naptın kırsan iyi budadın da gittin.Çok canını acıttın.Bunu hak etmemişti hiç.Kirpik dipleri ıslak,istemsizce süzülen gözyaşlarının tuzu yanaklarını yakıyor artık.O çok nefret ettiğinin.

O ki bir sana değil bir  diğer dostum dediği kişiye de çok kırgın çok çok.Artık itiraf edip açıklıyor yüreği taşımıyor içinde tuttuğu acıları:(Siz iki dostum dedikleri siz var ya siz  hala sizler için ağlıyor nefret ettiğiniz.Kapının dışında kırdınız kanadını onun.Hoyratca savurdunuz dostluğunu.

Sizin olsun bundan sonra yaşantınız.Onu attığınız bir dost mezarlığında artık duyguları,ruhu öldü onun:(

Yine de kahretsin ki sizleri çok seviyor kaldırıp atamıyor yüreğindenAkıllandı bundan böyle kimseye dostum deyip güvenmeyecek deliler gibi ağlattığınız.
Sahi Dost kime denir.?


2 yorum: Leave Your Comments

  1. Yaşlı bir ağacın gövdesindeki milyonlarca çizik gibidir,acı deneyimlerimiz hayatta,önemli olan yaşadıklarımızı neye dönüştürdüğümüzdür,ibret alıp bir daha aldanmamak dileğimle 💕

    YanıtlaSil