İlkbahar...

İLKBAHAR

Yüzümü bulutlara kaldırıp 

Dua eder gibi mırıldanıyorum 

Kuşlarla, otlarla yıkanıyorum 

Rüzgarla, ilkbaharla 

Güneş gözkapaklarımı ısıtıyor 

Ah! Güvenilmez ilkbahar güneşi 

Rüyada mıyım, gerçek mi bu 

Hem var gibiyim, hem yok gibi 

Bir güney kentinde, bir kıyı kahvesinde 

Başakların sonsuz salınışı 

Burada, kendimle başbaşa 

Ömrümü böylece tamamlayabilirim 

Bir kuşu dilinden hiç öpmedim 

Belki bir gün öpebilirim 

Belki bir gün rüzgar olurum ben de 

Eserim başakların üzerinden 

Kalbim bir yaz gününe karışsın isterim 

Bir kuş cıvıltısında doğmak için yeniden.

                                        ATAOL BEHRAMOĞLU..