Vişnap

Leylaklar açtı ...Yine can acısı...

4
Bu yılda leylakların açma vakti zamanı geldi.Çok severim koklamasını dalında seyretmesini.Benimde leylak ağacım vardı bir zamanlar .Canımın özü dikmişti .Gözüm gibi bakar kollardım.Suyunu verirdim .Sever okşardım yapraklarını ,gövdesini,Sanki can özümü sever gibi olurdum .

Kendi elleri ile dikmişti benim için canı için ben mutlu olayım diye.Beni bırakıp bu dünyanın acımasızlığı içinde giderken,bana senden kalan canlı hatırandı.Gel gör kollayamadım,koruyamadım acımasız ellerin zulmünden :( Kökünden söküp attılar  leylak ağacımı can özüm, annem:(

İşte  bundandır her leylak zamanı canımın acımaları :( Şimdi komşu bahçelerde seyredip kokluyorum leylakları... Dünyanın acımasızlığını ilk sen  öğretmiştin zaten bana can özüm ...Umarım oralar sakindir,huzurla uyu sen annem...

4 yorum: Leave Your Comments

  1. :( Anneciğin huzurla ,nur içinde uyusun birtanem.Allah sabır versin sana.Kelimeler boğazımda düğümleniyor ama sen biliyorsundur söylemek istediklerimi.Anneciğin iyi ki seni dünyaya getirmiş.

    YanıtlaSil
  2. Anneleri seviyoruz kuşak çatışmaları olsada

    YanıtlaSil
  3. Amin Sanemciğim bütün yitirdiklerimiz huzur içinde beklesinler bizleri.Bilemem ki iyiki mi keşke mi diyesim geliyor bu dünyanın acı tarafının ağır bastığı anlarda..

    YanıtlaSil
  4. Çatışma yok anne yok ki kuşak çatışması olsun .Keşke yanımda olsa da kulu kölesi olurdum anacığımın..

    YanıtlaSil