Öp Beni Dudağımdan Çocukluğum.

visnap.blogspot.com

Öp beni dudağımdan çocukluğum. 
Çekin beni,içinize.
Dönmek istiyorum,kesme taştan sokaklarıma.
Kırmızı rugan pabuçlarımla.
Oynamak istiyorum;çizgileri
Yakan topu,saklambaçı
Yağan yağmur da,molla potik’i 
Ve de sek seki.
İstiyorum,iple atlamayı.
Salıncağım da sallanmayı

Yine kıskanmak istiyorum

Arkadaşlarımı,

Oyuncak bebeklerini.

Özlemişim o kırmızı ojelerimi.

Kınaları sürerdim.

Ne güzel yakışırdı, 

O beyaz ellerime.

Giyinmek istiyorum,yeniden

Karpuz kollu,kısa yeşil elbisemi.

Nasıl nasıl özlemişim,bilemezsiniz.

Kucağım da bez bebeğimle

Basamaklar da oturmayı.

Her pazar,çalınırdı,

Duvarda ki radyomuz. 

Maçları dinlerdik saatlerce.

Arkası yarınları, 

Yurttan sesler korosunu.

Çocukluk şarkımdı,benim.

“ Nasıl geçti habersiz o güzelim yıllarım”

O gün ki şarkılar, 

Şimdiler de “nostaljiler.” 

Ne güzeldi,okulum.

Siyah önlüğüm vardı.

Ve siyah çantam. 

Bebe yakalığım,kelebek kurdelem,

Kitaplarım. 

Kareli,çizgili defterlerim,

En çok sevdiğim de saman kâğıdından,

Matematik defterim.

Abaküsüm vardı,üç renkli. 

Tahtadan,kalem kutum,

Ve keçe kalemlerim.

Kokulu silgilerim.

Bir sinimiz vardı,kocaman,

Yerde yerdik yemeğimizi.

Koparırken ekmeği nasıl da oynaşırdık 

Ne kadar mutluydum ben.!

Ahh ne güzeldi o günlerim.!

Ne kadar,masumduk.!

Şimdi öyle mi.?

Çok yalnızım,

Çok da mutsuz.

“Gökyüzünde yalnız gezen yıldızlar”gibi

Yalancı hayatları,yalancı sevgileri

Kalp kırıklığın da gözyaşlarımla uğurladım

Gelip geçti hayatımdan

Çok şeyler götürdü zaman

Hepsi içimde birer ukde.

Yaşamak zor olsa da yaşıyor insan.

Hayatlar küçük, 

Hayatlar kocaman

Tutunmuşsam hayata

Yaşama sebebim sensin,

Sadece sen. 

Bir nefesinle hayat veren

İki heceli yâren.

                                    Gülesen Sancar

visnap.blogspot.com