Arkadaşın yüreğindeyse,aradaki mesafeler nedir ki?

Canım Pisikam.Dün akşama kadar  telefonunu bekledim bir tanem.Ha geldi ha gelecek ümidiyle.Gün bitti hava karardı.Benim de  ümidim  gün ışığında kaldı Anladım ki muhakkak fırsat bulamamışsındır.Olsun be kuzum bir önceki gece tesadüfü olan rastlaşmamızla nasılsa hasretimizi giderdik canım Pisikam .

Bir gün seninle  olan vişnap kardeşliğimizin doğuşunu yazmak istiyorum burada.Kısmet olur inşallahta yazabilirim hatta taa  o günlerden  başlayıpta yazayım isterim.Ne güzel arkadaşlardık ne samimi,içten birbirimize  bağlı dostlardık bir zamanlar bir aradaydık,hep beraberdik.

Bugün yine aynı duygular içinde  olsakta  her birimiz bir yerlere  savrulduk. Bizler istemedik ki böyle olmasını sebep olanlar  utansınlar:(Öksüz bir  kedi yavrusu gibi bizleri kapı önüne koyanı buradan ayrıyeten de kınıyorum.O kadar  kurulan bağları arkadaşlıkları görmemezden geleni evet kınıyorum ben kendi adıma:(

Pisikam  burdan sana hoşçakal diyorum.Bir daha ki görüşmemize kadar hayat sana hep gülsün .Ömrünün sonuna kadar hep mutlu ve sağlıklı ol canım arkadaşım.Seni Seviyorum..

Canım Pisikam sende benim gibi ,ben de senin gibi Ümit Yaşar Oğuzcan'ı ve şiirlerini çok severdik,Deniz'i de çok severdik.O vapurları ve de çaya eşlik eden simitleri de az konuşmazdık.Bilmem bugünlük bu kadar olsa deyipte,bir şiirle veda etsek güne.....

ACILAR DENİZİ 

Ben acılar denizinde boğulmuşum

İşitmem vapur düdüklerini, martı çığlıklarını

Dalgalar her gün bir başka kıyıya atar beni

Duyarım yosunların benim için ağladıklarını

Ölüyüm çoktan, bir baksana gözlerime

Gör, içindeki o kanlı cam kırıklarını

Bu ne karanlık, bu ne zindan gece böyle

Bütün gemiler söndürmüş ışıklarını

Ben acılar denizi olmuşum, yaklaşma

Sularım tuzlu, sularım zehir zemberek

Baksana;herkes içime dökmüş artıklarını

Bu karanlık bitse artık, bir ay doğsa

Bir deli rüzgar çıksa; alıp götürse

Yılların içimde bıraktıklarını...

                                         ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN...